Zacznijmy od tego, czym jest „typ siedliskowy lasu” - w skrócie TSL.

Typ siedliskowy lasu (TSL) to podstawowa jednostka w systemie klasyfikacji siedlisk leśnych. Obejmuje powierzchnie leśne o zbliżonych warunkach siedliskowych wynikających z żyzności i wilgotności gleb, podobieństwa cech klimatu oraz ukształtowania terenu i jego budowy geologicznej.

Obszary należące do tego samego typu siedliskowego lasu wykazują podobne zdolności produkcyjne i przydatność dla hodowli lasu. Typy siedliskowe lasu określa się oddzielnie dla terenów nizinnych, wyżynnych, podgórskich i górskich.

Jakim typem siedliskowym lasu jest w takim razie OLS (widoczny na zdjęciu)?

OLS to typ siedliskowy lasu pod dość silnym, silnym i bardzo silnym wpływem wody gruntowej i opadowej, zajmujący siedliska o glebach bagiennych, pod naturalnymi drzewostanami z torfem niskim lub mullem murszowatym.

Drzewostan tworzy olsza ok. II bonitacji, domieszkowo jesion, brzoza oraz w krainie II świerk. Podszyt stanowią: kruszyna, kalina, leszczyna, porzeczka czarna, bez, jarząb, czeremcha.

W runie gatunkami różnicującymi ols od lasu wilgotnego są: wiązówka błotna, psianka słodkogórz, knieć błotna, ostrożeń warzywny, turzyce - ciborowata, brzegowa, zaostrzona, błotna, długowłosa, kosaciec żółty, karbieniec pospolity, gorysz błotny, tarczyca pospolita, ostrożeń błotny, przytulia błotna.